Samotność ponad miarę. 
Kiedy cisza staje się bólem.

Samotność to nie zawsze coś złego.
Czasem to sygnał, że:

– potrzebujesz odpocząć od ludzi,
– złapać kontakt ze sobą,
– coś zrozumieć, przetrawić, zintegrować.

To może być czas potrzebny. Uzdrowieńczy. Oczyszczający.

Ale…
czasem ta samotność zostaje z nami zbyt długo.
Zaczyna boleć. Zaczyna się sączyć smutkiem, rozgoryczeniem, lękiem.
I wtedy to już nie jest zwykła samotność.
To osamotnienie.

Kryzys, to reakcja zdrowego człowieka na zdarzenie, które w danym momencie go przerasta.

To moment, w którym ważne jest aby umiejętnie zaopiekować się sobą.

To miejsce, w którym szczególnie ważna jest świadomość potrzeby podjęcia decyzji. 

To od niej wszystko się zaczyna, a bez niej trudno sobie poradzić z ruszeniem w stronę wzrostu.
 

W tym wideo dzielę się moimi refleksjami i doświadczeniami. Sprawdź i zastanów się, co z tego możesz

 zabrać dla siebie.

Zapraszam na spacer.
 

Nasz ogólny dobrostan, a kryzys psychologiczny.

Każdy z nas został wyposażony przez matkę naturę w różne narzędzia i systemy do radzenia sobie z trudnymi sytuacjami typu utrata pracy, zdrada, choroba, śmierć itp. To są "obiektywnie" trudne sytuacje, ale zdarza się tak, że nawet pozornie błahy powód potrafi również wywołać u nas kryzys emocjonalny/psychologiczny. I to, czy i jak sobie z nim poradzimy zależy od wielu czynników. Zależy od tego z czym w niego wchodzimy.