Samotność ponad miarę. 
Kiedy cisza staje się bólem.

Samotność to nie zawsze coś złego.
Czasem to sygnał, że:

– potrzebujesz odpocząć od ludzi,
– złapać kontakt ze sobą,
– coś zrozumieć, przetrawić, zintegrować.

To może być czas potrzebny. Uzdrowieńczy. Oczyszczający.

Ale…
czasem ta samotność zostaje z nami zbyt długo.
Zaczyna boleć. Zaczyna się sączyć smutkiem, rozgoryczeniem, lękiem.
I wtedy to już nie jest zwykła samotność.
To osamotnienie.

Kryzys, to reakcja zdrowego człowieka na zdarzenie, które w danym momencie go przerasta.

To moment, w którym ważne jest aby umiejętnie zaopiekować się sobą.

To miejsce, w którym szczególnie ważna jest świadomość potrzeby podjęcia decyzji. 

To od niej wszystko się zaczyna, a bez niej trudno sobie poradzić z ruszeniem w stronę wzrostu.
 

W tym wideo dzielę się moimi refleksjami i doświadczeniami. Sprawdź i zastanów się, co z tego możesz

 zabrać dla siebie.

Zapraszam na spacer.
 

„Lepiej być nienawidzonym za to, kim się jest, niż kochanym za to, kim się nie jest.”

W codziennym życiu często czujemy, że musimy zasłużyć na miłość, akceptację czy szacunek, co prowadzi do nieustannego spełniania oczekiwań innych, a w efekcie do wyczerpania. 

Wierzymy, że nasza wartość zależy od zewnętrznych ocen, zapominając, że jest ona niezależna od opinii innych. 

Budda powiedział: "Ty, jak nikt we Wszechświecie, zasługujesz na swoją miłość." 
 

Pewność w niepewności – jak odnaleźć moc w świecie pełnym zmiennych?

Niepewność towarzyszy nam nieustannie. Żyjemy w świecie pełnym zmiennych, w którym niemal niemożliwe jest mieć absolutną pewność co do tego, co przyniesie przyszłość. I choć naturalne jest, że staramy się za wszelką cenę „wiedzieć,” często zapominamy, że całkowita kontrola nad rzeczywistością to tylko iluzja.